بهر چه از راه واماني

چه كفر آن حرف چه إيمان

بهر چه از دوست دور افتي

چه زست آن نقش وچه زيبا •••

جمله عالم زان غيور آمد كه حق

برد در غيرت برين عالم سبق

أو چو جانست وجهان چون كالبد

كالبد أزجان پذيرد نيك وبد

هر كه محراب نمازش گشت عين

سوى ايمان رفتنش ميدان تو شين

ناپیژندل شوی مخ