============================================================
بلكه كتاب يحيى (يا يوحنا) بن ماسويه نيز از منابع مشترك ميان دو كتاب مذكور است و ور همچنين كتاب العطر و التصعيدات كندى علاوه بر اين چنانكه از گفتار قفطى كهوه ميگويد او در سال 370 در مصر بوده است برمى ايد كه او از رجال قرن چهارم بوده و است نه قرن پنجم.
و علاوه بر نويري در نهاية الارب قلقشندى هم در كتاب صبح الاعشى اج آ، ازص جه 119 تا 131) از مؤلف كتاب ياد كرده است و آن در فصلى است بعنوان «نفيس الطيب» كه درباره مواد معطر است، اما او نام كتاب را طيب العروس ذكر مى كند كه اشتباه است. اين قسمت از صبح الاعشى درياره مسك و عنبر و عود و صندل است و در آن از قول محمدبن احمد تميمى از «محمدبن العباس الخشكى» نيز نام مى برد (مثلا درص 126).
متأسفانه نسخهآ مجلس شورا كه فقط جزء سوم از اين كتاب نفيس است از آغاز افتادگى دارد و ده ورق نخستين آن مجعول و الحاقى است. متن كتاب ازورق 10 الف جه آغاز مى شود و مغلوم نيست كه از اول جزء سوم چه مقدار افتاده است و بهمين جهت ما ج هد از ساختار كلى كتاب و تقسيم بندى آن بى اطلاع هستيم. املاى كتاب شبيه املاى خط و مغربى است و ظاهرا در شمال افريقا كتابت شده است. حرف «قاف» در همه جا با يك نقطه در بالا و حرف «قام) همه جا با يك نقطه در زير مشخص شده است. در همه ه جايجاى «الفت» «اللفت» نوشته شده است. جالب توجه است كه در ذيل روغنى كه ه سبب خوش كردن موى و بلند كردن و تقويت ريشههاى آن است و از همين كتاب ور جيب العروس درص 116 جلد 12 نهاية الارب نقل شده است در اصل نهاية اللفته بوده است و مصحح كتاب در ذيل صفحه آن را تحريف پنداشته است در صورتيكه در نسخةآ و خطى جيب العروس، در عنوان شرح ساختن روغن مذكور (ورق 899 الف) همان اللفته مانند موارد مشابه آن آمده است و از اينجا اين حدس پيش مى آيد كه شايد نسخهآ خطى و كه مؤلف نهاية الارب از آن استفاده كرده است همين نسخهآ كتابخانه مجلس شوراى ملى توه بوده است.
بهر حال در اين كتاب به تفصيل و به تكرار از ابوالعباس خشكى و يوحنابن ماسويه كه همان يحيى مذكور در صيدنه است سخن رفته است. اما فرقى كه هست در اينجا است و و كه منقولات در صيدنه از خشكى و يحيى همه دربارهآ مفردات است و در اين جزء سوم جيب العروس سخنى از مفردات معطر و شرح و وصف آن نيست و آنچه هست نسخهآ اوه عطريات مركب از قبيل روغن ها و لخلخلهها و نضوحات و عرق ها و نظاير آن است. از اينجا برمى آيد كه كتابهاى «عطر» خشكى و يحيى حداقل شامل دو قسمت بوده است وه پنجاه و ياي
Page 51