============================================================
.بهر حال از ص2 اين جزء از نماية الارب تا ص141 آن تقريبا بيشتر مطالب كتاب مأخوذ از همين كتاب جيبالعروس و ريجان النفوس تميمى است.
اما محمدبن احمدبن سعيد تميمى مقدسى بگفتهآ قفطى در اخبارالحكاء (ص 105) طبيبى از مردم بيت المقدس بود و جدش سعيد نيز طبيب بود. او در زادگاه خود و در سهرماع ميگكر به حصل يزشكى پرداخت و آن را پخوى د سافيتى بهم ترگكيب يليندها علاقهآ خاص داشت و «ترياق فاروق» را با افزوسن بعضى از مواد تكميل كرد. كتاهاى زيادى دربارهآ «ترياق» دارد. او از خاصان حسن بن عبيدالله بن طغج بود كه بر شهر رمله و بلاد ساحلى مستولى شده بود و به او علاقه داشت و براى او جوارش ها و لخلخمهاى خوريشبو كه از پيمارها جلوگيرى مى كند مى ساخت و پس از آيكه دولت فاطمى رايهكد . مسلط شد به آنجا رفت و به مصاحبت يعقوب بن كلس وزير معز و عزيز رسيد و براى ا و ر كتابى بزرگ در چند جلد به نام مآة البقاء تاليف كره او با الطانتى كه در مصا جبتا مصعلد مغرب آمده بودند و نيز با اطباى مصر رفت و آمد كرد و در مذاكرات خود با آنها منصف بود و بر كسى چز از راه حقيقت رذ نمى كرد. اين تميمى در حدود سال 370 در مصر زنده قفطى و ابن أصيبعه از كتاب جيب العروس او سخنى نگفتهاند و در جزء سوم اين كتاب كه در دست ما است مؤلف نام خود را همواره «محمدبن اجمد» مى گويد و ما نام كامل او را بعتوان مؤلف جيب العروس از نهاية الارب داريم كه همه اجزاء كتاب دردست او بوده است و از آن استفاده كرده است. * آقاى فؤاد سزگين كه اين نسخهآ خطى را در كتابخانهآ مجلس شوراى ملى ديده است دريجلد سوم كتاب تاريخ كتابها و نوشتمهاى عربى (ص 340) از آن ياد كير ده است لها موقق به تعيين هويت مؤلف نشده است زبرا از خلاصهاى كه از آن در نجانة الارب بعيدل آمده است خبر نداشته است. او در كتاب خود نام اين كتاب را حبيب العروس نوشته است در صورتى كه در پايان نسخه به صراحت و وضوح نام آن جيب العروس آمده است، هچنانكه در نهاية الارب نيز چنين است. علاوه بر آن آقاى سزگين موضوع كتاب را داروسازى و شبيه كتاب الصيدنه ابوريحان ميداند در صورتيكه چتين نيست و ر محتويات هين جزه سوم كتاب منحصر به عطربات و ساختن چركيبات عطرى اسبته و از ادويهآ مفرده در آن خبرى نيست. ديگر آنكه آقاى سزگين مى گويد از منابع ناشناخته اين كتاب تنها كتاب ابوالعبايس محمدبن العباس خشكى است كه منبع كتاب الصيدنه بيرونى نيز هست، ولى كتاب خشكى تنها منبع مشترك ميان جيب العروس و صيدنهآ بيرونى نيست
Page 50