============================================================
خوزستان جنديشاپور و يا خود اطباى مذكور است تأييد مى كند.
توضيح آنكه در چلد 21، ص 45 الحاوى آمده است: «قالت الخوز قاطبة» و در ص 70 همان جلد آمده است: «الخوز قاطبة، و همين جمله با صراحت و قاطعيت مى رساند كه «الخوزه گروهى از مردمان خوزستان بودهاند كه همان اطباى جنديشاپور باشند و اين گروه بطور مشترك كتابى در طب يا ادويه مفرده تأليف كرده بودند كه نام آن كناش الخوز بوده است واز اين كناش الخوز بيرونى در الجماهر، ص 205 س1 در ذيل «ذكر المومياى» نقل كرده است ومصحكح آن در ذيل صفحه گفته است : «لعل هذا الكناش تصنيف عدة من الاطياء فى جنديسابوره.
ظاهرا اين كناش الخوز بجز كتاب شوسماهى است كه رازى درج ’ا الحاوى ص وه 11م ذيل خشخاش (شماره 305) گفته است: الخوز فى شوسماهى و در ص 412 همان جلد گفته است: «و اصبت فى شوسماهى للخوز»، و درچ 21 ص 202 ذيل غاريقون گفته است: «و قيل فى شوشماهى الخوزه، و در همين جلد ص 337 ذيل الماءم الخوز و فى شوسماهى و نيز در همين جلد ص 563 ذيل «مرداستج): فى شوسماهى الخوز آمده است.
اولمان در طب در اسلام شوسماهى را با پشق شماهى كه كلمه سريانى و به معنى شرح الاسماء است يكى ميداند. او درباره پشق شماهى ميگويد: «در قرن9 و 10 مسيحى ذيل عنوان سرياتى تيشق شماهى لغت نامه هائى به چهاريا پنج يا يه حتى ده زبان تآليف شده است. يكى از قديم ترين آنها ظاهرا بايد پشق شماهى اطباى وه خوزستان باشد كه رازى از آن نقل كرده است. ابن البيطار دو بار از پشق شماهى حنين نقل كرده است.
. رازى به پشق شماهى بختيشوع ارجاع ميدهد (الحاوى، ج 11 ص 65). بگفتهآ اين ابى اصيبعه قسم هفتم كتاب الجاسع رازى تفسير نامها و اوزان و كيلها و تام اتدامها و داروها به يونانى و سريانى و فارسى و هندى و عربى آست يه طريق كتابهائى كه يه پشق شماهى معروف است» (ص 235 و 236).
بيرونى در مقدمهآ صيدنه (قصل پنجم) مى گويد: «در دست نصارا كتابى است كه آن را بشاق شماهى مى نامند كه يه معنى تفسير الاسماء است و به «چهار نام» تيز معروف استوه كه در آن نام داروها را به چهار زبان عربى و سريانى و يونانى و فارسى شرح داده است.
بيرونى مى گويد از اين كتاب نسخهاى يه زبان سريانى در دست داشته است.
چهل و شش س خففختت -...-،
Page 46