[aphorism]
قال أبقراط: من خرجت به بثرة في إحليله، * فإنها إذا انفتحت وانفجرت انقضى وجعه (1906).
[commentary]
قال المفسر: هذا من المتكررات (1907).
(٥٨)
[aphorism]
قال أبقراط: من تزعزع دماغه، * فإنه يصيبه في وقته سكتة (1908).
[commentary]
قال المفسر: إنما يكون تزعزع الدماغ أو النخاع بسقطة أو نحوها .
(٦٠)
[aphorism]
قال أبقراط: من كان لحمه رطبا * فينبغي أن يجوع، فإن الجوع يجفف الأبدان (1909).
[commentary]
قال المفسر: هذا بين.
(٦١)
[aphorism]
قال أبقراط: إذا كانت تحدث في البدن كله تغايير (1910) * ويبرد بردا شديدا، ثم يسخن ويتلون (1911) بلون، ثم يتغير فيحول إلى غيره، أنذر (1912) بطول من المرض (1913).
[commentary]
قال المفسر: تكرر.
(٦٢)
[aphorism]
قال أبقراط: العرق الكثير الذي يجري دائما، * حارا كان أو باردا، يدل على أنه ينبغي أن يخرج من البدن رطوبة، أما في القوى فمن فوق، وأما في الضعيف فمن أسفل (1914).
[commentary]
قال المفسر: قوله إن الرطوبة (1915) تستفرغ من القوي بالقيء ومن الضعيف بالإسهال لا يطرد ذلك دائما (1916)، وقد علمت طريقته، وقد شك جالينوس في هذا الفصل هل هو لأبقراط (1917) أو لغيره. ٦٨) (1918) א(מר) א(בוקראט) (1919): מי שנעזבה צואתו עד שתנוח ולא תנוע (1920) וראית למעלה כמו הגרידה זה אם הוא מועט יהיה חליו מועט ואם יהיה הרבה חליו יהיה הרבה. עוד (1921) א(מר) א(בוקראט): וזה יצטרך לשלשל בטנו כי (1922) אם לא תנקה בטנו (1923) ותתן לו מזון כל מה שיוסיף ממנו יוסיף הזק. ٧٠) עוד (1924) א(מר) א(בוקראט): בקדחת אשר לא תוסיף (1925) ממנו הרקיקה הנוטה לשחרות הדומה לדם והמוסרחת והיא כמו הדיו כלן רעות ואם נפחתה מאד היא טובה וכן הענין במי (1926) שיצא מן הבטן ומן השלפוחית וכל אשר יהיה יוצא ונפסקה יציאתו מבלתי היות הגוף נקי זה (1927) הוא רע. ٨١) עוד (1928) א(מר) א(בוקראט): צאת הגוף מטבעו צאת (1929) הגוף מן הבטן ובמה שיורק מן הבשר או מזולתו מן הגוף אם יהיה מעט יהיה (1930) החולי מעט אם יהיה הרבה יהיה החולי הרבה מאד ויורה על מות (1931). א(מר) ה(מפרש): כל אלו הפרקים הם (1932) מבוארים אינם צריכים לפירוש.
كملت المقالة السابعة من * شرح الفصول (1933)، * والحمد لله وحده (1934).
صفحة غير معروفة