سیدنا

============================================================

حرف التاءش11 من سنگ طتو. واما الكرمانى فلونه لون قشرالجوز مشوك الخارج كاسنان جوز ماتل. واما اصحابنا فقالوا ان الهندى منه نوعان ابيض طباشيرى تسمييه جوه الهند توته شكله(3) وهو الاجود يلتقط من خلل التراب والثانى اخضر زنجارى هو يسمونه. توته شايله و بعده الكرمانى نايزات ويعرف بالبصرى ثم الطبسى. وفى وه كتاب النخب ان منه معدنى ومولد وكله من الاسرب والهندى الابيض الرقيقجه ور اشرفها والجشري(4) على مثال قطع إلمسن والمرازبى(5) المعمول بطبس اتابيب ال: يحملون طينا معروفا الى اتون كالبيت منصوب فيه اوتاد طين و ليوقد تحتهه فيتعقد توتيا على القوالب من بخاره. و ذكر بختيشوع بن عبدالله التوتيا المرازبى فقال هو مثل قشرالبيض خفيف وهو الاجود و فى متن كتاب بولس يه نيمقولس(6) و لابى الخير على الحاشية سمقوليقس وهو التوتيا.

1. چنين است در اصل و ظاهرآ په دليل سنگ طتو و توته طتو درست است. در لغت نامه هندو و اردوى پلاتس (310) تتهه 40118 است كه آن را به 01ن7 71 ع10ا يا كات كبود ترجمه كرده است و نيز آن را سولفات مس خوانده است. آ. در حاشيه: والهند موركزبيون ومنه لون ابيض يتسب الى كرمان وهو بالسندية. 3. در اصل بشكله. شكل و شكله در هندى به معنى سفيه است (پلاتس، 731). 4. اين كلمه را به گونههاى بختلف خواتده و ضبط كرده اند، اما درست همان چشرى است كه دريمتن آمده است. در لسان العرب (ماده جشر) آمده است: «الجشر حجارة فى البحرخشنة... الجشر مايكون فى سواحل البحر وقراره من الحصى والاصداف يلزق بعضها ببعض فتصير حجرا تنحت منه الارحية بالبصرة لاتصلح للطحن ولكنها تسوى لرؤوسهة البلاليع». پس جشر به طور كلى سنگ خيشن زيرى است و اين با گفتهآ مصنف : «على مثال قطع المسن» (مانند تكههاى سنگ فسان2 كاملا سازگار است. 5. چنين است در ماصل و بايد درست آن مرازيبى باشد. پرزاب به معنى ميزاب و ناودان است و چمع ان مرازيب است. اينكه مصنف ميگويد در طيس به شكل لولهها درست مى كنند با معنى مرازى يا مرازيبى سازگار مى شود ت تد رجوع شود به توتياى نايزه و توتياى ناوچه در عرايس المجواهر نشر ايرج افشار 6. در ترچمه و عربى ديسقوريدس شماره 58 از مقاله پنجم): بمفولقس 4دچن30.

226. توبال النحاس(1) هو بالرومية كلقيطيس(2) و بالسريانية هبابا (3) نحاشا و بالفارسية تول برنج .

صفحہ 215