============================================================
منافتد و او اين نسخه را با نسخه اصل يعنى خط ابوريحان و بيهقى مقايله مى كند نسيخههاى ديگرى هم از اين كتاب در دست او بوده است كه همه در ترتيب و تبويب و وه ا:كاييتى و فزونى متفاوت بودهاند نسخه غزتوى در نتيجه تصحيح و مقابله بهتر ازوه نسخههاى ديگر شده است.
2. نسخه اى كه غضنفر از آن استتساخ كرده است به خط ديودست بوده است. اما معلوم نيست كه ديودست آن را از روى همان نسخهآ 468 استنساخ كرده است يا از روى نسخهاى كه از روى آن توشته شده بوده و په عبارت ديگر معلوم نيست كه نسخه ديودست از لحاظ ترتيب در مقام دوم است يا سوم.
5. از گفتهآ غزنوى چنين برمى آيد كه كاتبان و از جمله كاتب نسخهآ 468 حواشى وهر : ابوريحان و متن بيهقى را با هم درآميختهاند و آن را به صورت متن در آورده اند. اما خود ر غزنوى بر نسخه خود حواشى نوشته است و كاتب بعدى همان حواشى را عينا در حاشيه نقل كرده است. اين نكته براى مطالبى كه خواهد آمد مهم است.
شادروان مجتبى مينوى كه نسخه عكسى از اين كتاب براى دانشگاه. تهران تهيه يور كرده است در ضمن شرح حال مفيدى از ابوريحان در مجموعه بررسيهائى درباره و ابوريحان به مناسبت هزارهآ ولادت او كه از طرف شوراى عالى فرهنگ و هنر در 1352 در تهران منتشر شده است، مطالبى درباره اين نسخه غورشونلى زاده دارد كه متأسفانه وا اا بعضى اشتباهها در آن ديده ميشود.
شادروان مينوى در صفحه47 مجموعه مذكور مى نويسد: نسخه به چند خط مختلف ى است. صفحهآ اول به خط غضنفر تبريزى است و از ورق 125 تا آخر از حيث خط و كاغذ متفاوت است و ظاهرا خط اين اوراق هم خط همين غضنفر باشد.... در حواشى اوراقى پهم كه به خط همان ديودست است تعليقاتى به خط غضنفر تبريزى ديده مى شود كه عالبا چون مركيش دوائى داشته است كه در كاغد نفوذ مى كرده اطراف خط و پشت صفحه سياه شده است. خط او شبيه به خط زنانه است ولى خط ديودست هم بسيار يد است...» (ص 47 و 48).
اين سخن شادروان مينوى به چند جهت درست نيست. نخست اينكه آقاى مينوى ور پتداشته است كه فقط صفحهآ اول و نيز ازورق 125 تا آخر كتاب به خط غضنفر است، و ا چنانكه در صفحه 9؟ نيز مى گويد: «ديودست از روى اين نسخهآ خط غزنوى استنساخو كرده بوده و غضنفر تبريزى آن را تمام و تصحيح كرده است». ايشان ظاهرا اين مطلب و را از عبارت غضنفر در آخر كتاب «.. كان بخط حيوان عديم العقل..» استتباط كرده
صفحہ 13