لطف سالوس جهان خوش لقمه ايست
كمترش خور كان پر آتش لقمه ايست
آنشش پنهان وذوقش آشكار
دود او ظاهر شود پايان كار
تومگو كان مدح را من كي خورم
أز طمع مي گويد او پى مي برم
مادحت گز هجو گويد در ملا
روزها سوزد دلت زان سوزها ***
يكتوي القلب بهذا الأثر
فقس المدح عليه تبصر
ناپیژندل شوی مخ