117

فصولونه له مثنوی څخه

فصول من المثنوي

ژانرونه

هر كه عاشق ديد يش معشوق دان

كو بنسبت هست هم اين وهم آن

تشنگان گر آب جويند از جهان

آب جويد هم بعالم تشنكان

چونكه عاشق أوست توخاموش باش

أو چو گوشت مي كشدتو گوش باش

بند كن چون سيل سيلا بي كند

ورنه رسوايي وويراني كند

من چه غم دارم كه ويراني بود

زير ويران كنج سلطاني بود

ناپیژندل شوی مخ