عبد المؤمن صفی الدین

صفی الدین حنبلی، فقیه و مفسر اسلامی بود که در بغداد فعالیت داشت. وی در مکتب حنبلی تعلیم دید و به تفسیر قرآن و فقه اسلامی پرداخت. آثار او در زمینه‌های فقه و اصول فقه، به ویژه در میان پیروان مذهب حنبلی، مورد استناد قرار گرفته‌اند. او همچنین به دلیل دقت و عمق بینشش در تفسیر متون دینی شناخته شده است. آثار او به عنوان منابع مهم در حوزه‌های علمیه تدریس می‌شوند و در بین علمای دینی از احترام ویژه‌ای برخوردارند.