جنید

جنید بغدادی، از صوفیان برجسته در عصر عباسیان بود. وی در بغداد می‌زیست و به خاطر تعالیم عمیق عرفانی و تأکید بر اهمیت تقوا و محبت به خدا شهرت داشت. جنید با تدوین اصول تصوف، به شکل‌گیری آن به‌عنوان مسیری منظم برای تزکیه نفس کمک کرد. آثار وی، که بیشتر به صورت حکایات و گفتارهایی پرمحتوا باقی مانده است، منبع الهام بسیاری از عارفان بعدی بوده و نقش مهمی در عرفان اسلامی داشته است.