Ibn al-Majjā al-Qurṭubī

ابن المش، متفکر و فقیه اندلسی در قرن پنجم هجری بود. آثار وی عمدتاً به مسائل کلامی و فقهی معطوف بود و به دلیل تسلط بر علوم اسلامی و بخصوص فقه، شهرت یافت. در آثار خود با تمرکز بر تحلیل‌های عمیق و استدلالات محکم و برپایه اصول دین به روشنگری پرداخته و مباحث مهمی را در زمینه‌های مختلف اخلاقی و اعتقادی پیش‌روی هم‌عصران خود طرح کرده است. این فیلسوف بزرگ با تألیفات گسترده‌اش که بر میراث غنی اسلامی اضافه کرده، شناخته می‌شود.