= > ومن بنده در آن سالها كه هنوز مراهق نبودم با زنان خانواده بآن مجلس محترم وحسينية مجلل مشرف ميشدم ودر محل معينى در صحن حياط ودر زير چادر مخصوص عزادارى، در حد فاصل ميان مردان وزنان ودر كنار پرده أي كه ميان قسمت مردانه وزنانه در تمام طول (يا عرض ؟) حياط كشيده شده بود واختصاص به پسران كم سن وسال ونا بالغ داشت مى نشستم وهنوز قيافه ملكوتي وسيماى روحاني آن أسوه تقوى وفضليت ومظهر اخلاص ومحبت باهل بيت عصمت وطهارت سلام الله علمهم اجمعين را با آن اثر سجود بر جسته بر پيشانى مقدس أو وباقباى كرباسى آبى كمرنگى كه بر تن داشت وچهار زانو بر روى منبر جلوس فرموده بود بخاطر دارم (كه هرگزم نقش تو از لوح دل وجان نرود). وگرچه اين پاورقى طولاني ميشود ولى الشئ بالشئ يذكر پس بيفايده نيست حالا كه اين سطور بنام مرحوم مبرور محدث قمى رضوان الله عليه مزين شد دو مطلب ديگر را هم بمناسبت بعرض برسانم يكى انكه در آن سالها در لسان محاوره غالب اهالي مشهد كلمه " حاج شيخ " وبلهجه مشهدى " حج شيخ عباس " در مورد اول باقرينه كتاب ومنبر ودر مورد دوم مطلقا "، بآنمرحوم منصرف ميشد. ولى " حاج شيخ " على الاطلاق به عارف وزاهد وعالم مشهور مرحوم مغفور جنت مكان آقاى حاج شيخ حسن على مقدادى اصفهاني رحمة الله عليه منصرف بود زيرا هنوز در آن ايام معظم له بقريه " نخودك " در حومه شهر مشهد منتقل نشده بودند ونسبت " نخودكى " بعدها براى آنمرحوم رايج شد. وگاهى هم كلمه " حاج شيخ " باقرينه نماز ومسجد، به روحاني مورد وثوق واعتماد غالب مقدسين مشهد مرحوم آقاى حاج شيخ على اكبر نهاوندى ره امام جماعت شبستان بزرگ مسجد گوهرشاد ومؤلف بعضى كتب اخلاق وتاريخ واز جمله " بنيان رفيع في أحوال خواجه ربيع " يا شايد " البنتان الرفتع في أحوال الربتع يا في احوالات الخواجه ربيع ؟ " منصرف ميشد. ديگر اينكه در سالهاى (1340 - 1330 شمسي) بعضى از دانشگاهيان كه از كتب وتأليفات مرحوم محدث قمى رض بسيار استفاده ودر كتب وسائل تأليفي خود از آن = > (*)

--- [ 95 ]

Page 94