============================================================
262 كتاي الصيدنة فى الطب 1. چنين لاست با غين ولى در چند سطر پائين تر «شيشعان» با عين بى تقطه. در بسيارى از كتب داروشناسى نيز گاهى با غين معجمه و گاهى با عين مهمله است. من به دليل «شيشجان، كه چند سطر بعد گفته است شيشغان يا غين معجمه را ترجيح ميدهم (شيشگان، شيشجان، شيشغان).
2. چنين است در اصل. و در ترجمهآ قارسى نيز: «نبات ستبل رومى. اما درست نمى نمايد زيرا ى دارشيشغان چنانكه از تعريف و اسم آن برمى ايد چوب است نه «علف» درست خشبة السنبلر الرومى است چنانكه در منهاج البيان ذكر شده است. 3. عبارت چنانكه ملاحظه ميشود ج مفشوش مضطرب است و در آن سقط و تحريفى روى داده است. 4. ذكر عود لجرابى در ذيل عود ور هم آمده است و ظاهرا بايد لجراب اسم موضعى باشد زيرا در عبارت بعدى مى گويد: «العود اللجرابى فى جبالها شجر كالرمان.ى» وضمير «هاه احتمالا ير مى گردد به «لجراب». آيا مقصود گجرات نيست؛ 5. در حاشيه: فى حميات قسطنطين: دارشيشغان هو عود اليلسان و قيل هو ه عودالطيب. اگر مقصود قسطنطين افريقى متو فى در 1087 مسيحى باشد كه كتابى به او در باب «تب» به لاتينى نسبت دادهاند جمله مذكور نمى تواند از ابو ريحان باشد (درباب او رجوع شود به ود سارتن ج1).
21. دارينى تلاك628.11704// 0ا011. يا-111110 10 8583 11ل11 جالينوس (1): ظن قوم انه لايضعف على الزمان و قد امتحنته فكان الحديث اقوى من العتيق. و اجوده الطيب الريح جدا الحاد المذاق غير الموذى بتلذيعه ه و ولونه لون اللبن اذا خلط به شيء من اللون الكمد مع يسير من اللون الادكن.
ديسقوريدس: اجوده الحديث الاسود يضرب الى الرمادية و لون الخمر (2) عيدانه دقاق ملس و اغصانه قريبة بعضها من بعض طيب الرائحة فيه من جنه رائحة السذاب اوالقردمانا و فيه حرافة و لذع وشيء من ملوحة مع حلاوة ه ولا يتشعت(3) سريعا و يملأ الخياشيم برائحته فى ابتداء الامتحان فيمنع من معرفة مادونه و اذا كسر كان مابين اغصانه شبيها بالتراب. و منه صنف جبلى غليظ ه قصير ياقوتى اللون و قشره مثل قشر السليخة الحمراء صلب ليس بمتشظى ه جدا غليظ الاصل. فما كان من هذه الاصناف رائحته كالكندر او الاس اوهة وم السليخة او كان عطر الرائحة مع زهومة فهو وسط او ردى. وارتؤه ماكان
Sayfa 322