============================================================
حرف السين 329 6اف. سجسيويه (1) الرازى: بزر البلسان، كذا اصيب فى تذكرة عبدوس. ابومعاذ: هوالسيسبان ، لجه حكاه من الصيدنة الرازى ومن تذكرة عبدوس. و قد ذكرالكندى سنگ سيريه.
1. در نام اين دارو و تعيين ماهيت آن اختلاف است. كلمهآ سيسبان را كه بيرونى در ذيل آزاد درخت ذكر كرده است عده اى سپستان خواندهاند در برهان قاطع سنگ سبويه را پنج انگشت معنى كرده است. و بنابراين تعيين ماهيت آن و نام غلمى آن دشوار است. رجوع شود به و كرييوف 521 527. سخر(1) با 11157 1105601805 نبات يؤكل باكوره فى الر بيع مز(7) الطعم يشبه بورقه الهليون والشبت فى لونه سواد و كانه الذى يجلب من جبال هراة ويسمونه ستغ فانهم قالوا طعمه طعم الاشترغاز و يستعمل بدله مخللا و غير مخلل. فى اخبار مروز يجلب ه من الرمال فى الربيع السخرطيب الريح حسن المنظر لذيذالطعم فى مرارة يسيرة شهية ملتوى السوق(3) ما يكون منه فى الارض ابيض كقلب(4) النخل والباد من الرمل اخضر محمم.
1. سخر كسكر بقلة بخراسان ولم يزدالصاغانى على قوله بقلة وقال ايوحنيفة هى الشيكران و (اتاج العروس ذيلي سخر). وسألت شيخا من الاعراب عن السيكران فقال هو السخر و نحن نأكله رطبا اى اكل قال وله حب اخضر كحب الرازيانج (لسان العرب ذيل سكر). 2 . در اصل مر. و آن با مآكول بودنش منافات دارد. در ترجهآ فارسى: بو طعم او ترش و شيرين بود. 3.
در اصل: الشوق! ؟. در اصل: «كغلب الخل» و ان معنى تدارد: قلب النخلة و قلبها و قلبها ليها وه اشحمتها وهى هنة رخصة بيضاء السان العرب ذيل قلب).
28ك. يدر بللل1 ناتلتى 5ني ل ثمره النبق وبالهندية بير. صاحب المشاهير: الضال السدر البرى والواحدة ر ضالة. ابن دريد: الصلام لب عجم النبق. ابومعاذة السدر ورق النبق والعبرى
Bogga 389