مى كردند اندوهگين مباش.

=ابتد-

ابتدادا [بد] الرجلان فلانا بالضرب: آن دو مرد فلانى را از دو

طرف زدند.

=الابتدائي-

آغازين، اولى؛ «المحكمة الابتدائية»: دادگاه بدوى؛ «التعليم الابتدائي»:

مرحله اول تعليمات عمومى؛ «الشهادة الابتدائية»: گواهينامه

پايان تحصيلات ابتدائى (دبستان).

=الابتداع-

به وجود آوردن چيزى نو، ابتكار، نيروى خلاق.

=ابتدأ-

ابتداء [بدأ] الشي ء أو به: به چيزى يا به كارى آغاز كرد، آن

چيز را پيش از ديگران آغاز كرد،- بفلان: از فلانى آغاز كرد،- الشي ء: آن چيز را بوجود آورد.

=ابتدر-

ابتدارا [بدر]: شتاب كرد؛ «ابتدر الى ... »: به چيزى يا كارى

شتاب كرد؛ «ابتدره قائلا»: با شتاب در سخن بر او پيشى گرفت،- القوم امرا: آن قوم به كارى شتافتند وبا هم به مسابقه پرداختند تا برنده شناخته شود.

=ابتدع-

ابتداعا [بدع] الشي ء: آن چيز را بوجود آورد يا ساخت.

=ابتده-

ابتداها [بده] الخطبة: بدون نوشته وارتجالى سخنرانى كرد.

=الابتذال-

مص، مبتذل وبىرزش بودن چيزى.

=ابتذل-

ابتذالا [بذل]: لباس كار پوشيد، بزرگى وپرهيزكارى را رها كرد،- الثوب:

جامه را هر روز يا هنگام كار پوشيد، او را به كار وكسب گماشت.

=أبتر-

إبتارا [بتر] ه الله: خداوند او را بى فرزند گردانيد.

=ابتر-

ابترارا [بر]: از ياران خود كناره گيرى كرد، گوشه نشينى اختيار كرد.

=الأبتر-

م بتراء، ج بتر: هر چيزى كه بريده شده باشد، دم بريده، مار

كوتاه وخطرناك، آنكه فرزندى ندارد.

=ابترى-

ابتراء [بري] السهم والقلم: چوبه تير يا قلم را تراشيد.

=الأبتران-

برده وگورخر، بدين نام خوانده، شده اند زيرا خيرى در آنها نيست.

=ابترد-

ابترادا [برد]: با آب سرد شستشو كرد.

=ابترك-

ابتراكا [برك] فلانا: فلانى را بر زمين افكند وزير سينه خود

قرار داد،- فلانا فى عرضه وعليه: فلانى را دشنام داد وبه ناموس او ناسزا گفت.

=ابتز-

ابتزازا [بز] منه الشي ء: آن چيز را با نيرنگ از او گرفت.

=ابتزغ-

ابتزاغا [بزغ] الربيع: بهار آمد، بهار آغاز شد.

=ابتزل-

ابتزالا [بزل] الخمر: ظرف مى را سوراخ كرد،- الجسد: بدن خون

چكانيد،- السقاء: مشك از آنچه كه در آن بود چكه كرد.

=ابتسر-

ابتسارا [بسر] الشي ء: آن چيز را تازه بدست آورد،- الحاجة:

حاجت را پيش از موقع خود خواست،- بالامر: آغاز به كار كرد.

=ابتسل-

ابتسالا [بسل] نفسه للموت: براى مرگ دلاورانه خود را آماده كرد.

=ابتسم-

ابتساما [بسم]: لبخند زد.

=ابتض-

ابتضاضا [بض] القوم: آن قوم را خسته ومستأصل كرد.

=ابتعد-

ابتعادا [بعد] عنه: از او دور شد.

=ابتغى-

ابتغاء [بغي] الشي ء: آن چيز را خواست، آن را طلبيد.

=ابتقع-

ابتقاعا [بقع] لونه: رنگ چهره او از ترس يا اندوه دگرگون شد.

=الابتكار-

اختراع، چيزى نو بوجود آوردن؛ «ابتكار المعاني»: بوجود آوردن

معانى جديد در كلمات وتعبيرات، هر چيز تازه ونو، بدعت.

=ابتكر-

ابتكارا [بكر] الشي ء: چيز تازه اى اختراع كرد،- الفاكهة: نوبر

ميوه را خورد،- فلانا وعلى فلان: بهنگام سپيده دم نزد فلانى آمد.

=ابتل-

ابتلالا [بل] الثوب: جامه خيس شد،- من مرضه: از بيمارى كه داشت

بهبود يافت.

=ابتلى-

ابتلاء [بلي] ه: او را آزمايش كرد،- الشي ء: آن چيز را دانست

وشناخت.

=الابتلاء-

آزمون، آزمايش، امتحان.

=ابتلع-

ابتلاعا [بلع] الشي ء: آن چيز را بلعيد.

=ابتهى-

ابتهاء [بهي] به: به او افتخار كرد.

=ابتهج-

ابتهاجا [بهج] به: به آن خورسند وشادمان شد.

=ابتهر-

ابتهارا [بهر]: درباره چيزى مبالغه كرد، به دروغ گفت كارى كردم

كه نكرده بود،- ه: از عيبى كه داشت او را رسوا كرد،- السيف: شمشير دو نيم شد.

=ابتهل-

ابتهالا [بهل] إلى: براى چيزى دعا وزارى كرد.

=ابتنى-

ابتناء [بني] بينا: خانه اى ساخت، الرجل: به آن مرد نكوئى

كرد،- الرجل: آن مرد داراى فرزندان شد.

=الأبج-

م بجاء [بج]: مرد فراخ چشم؛ «عين بجاء»: چشم فراخ.

=أبجد-

نخستين لفظى است كه در آن حروف هجاء در زبان عربى به حساب (الجمل) جمع آورى شده است. اين الفاظ عبارتند از: ابجد، هوز، حطى، كلمن، سعفص، قرشت، ثخذ، ضظغ، لا؛ «كتاب الأبجدية»:

كتاب آموزش قرائت زبان عربى.

جدول حساب (الجمل) با معادل ارقام حسابى آن:

ا/ 1/ ح/ 8/ س/ 60/ ت/ 400 ب/ 2/ ط/ 9/ ع/ 70/ ث/ 500 ج/ 3/ ي/ 10/ ف/ 80/ خ/ 600 د/ 4/ ك/ 20/ ص/ 90/ ذ/ 700 ه/ 5/ ل/ 30/ ق/ 100/ ض/ 800 و/ 6/ م/ 40/ ر/ 200/ ظ/ 900 ز/ 7/ ن/ 50/ ش/ 300/ غ/ 1000

الأبجل-

ج أباجل (ع ا): رگ بزرگى كه در دست يا پاى مى باشد.

=أبح-

إبحاحا [بح] ه: صداى او را خشن كرد.

=الأبح-

ج بح، م بحاء وبحة: آنكه صدايش

Bogga 5