آسنايان گهن يادى ده آن پيمانه را

هرشب از ضد سوىء درمي آيدم در دل خيال

از كدامين سونگهدارم من اين كاشانه را

جان زنظاره خراب وناز اوزاندازه بيش

ماببوى مست وساقى پرد هد پيمانه را

خسر واست وسوزدل وزذوق عالم بيخبر

مرغ آتشخواره كى لذت شناسد دانه را

وله:

دلم از عاشقي آواره شد آواره تربادا

تنم ازبيدلي بيچاره شد بيچاره تربادا

ناپیژندل شوی مخ