حاج.

نصار :

استر يا رب. ما لك؟

هنية :

انت مستغني عن أولادك. مستغني عن سوسن دي؟

نصار :

ليه؟

هنية :

من إمبارح يا راجل وانا صوتي اتنبح. وكل الناس هاجرت واحنا قاعدين نعمل إيه؟

نصار :

ناپیژندل شوی مخ