============================================================
132 كتاب الصيدنة فى الطب ول م وعرة و اغصانه عسرة الرض وورقه كورق الزيتون لكنه الين منه قليلا. قاله وديسقوريدس هو اغنوس(2) ينبت على شاطى الانهار و فى الآجام صلب ه القضبان ورقه الين من ورق الزيتون و فقاحه الى البياض والارجوانية وحبه ه كالفلفل. قال جالينوس ان مافى الطب زهره وورقه وتمره فقط. و سمى فى نه كتاب الترياق فنطافيلن و قيل ان شجرته يسمى شجرة الطهر وبزره حباه الفقد. و قال جبريل الرهبانية(3) يفترشونه والمسافرون(؟) يمسكون منه عصيا.
قال بولس بدله صمغ زيتون الحبش. فاما بنجتگشت فانه سمى بعقار ابيض فى و قدالدرهم منه كالكف ينشعب منها شعب كالاصابع من اثنين الى خمسة واكثر. وهاه اما الموصوفات فى هذا الباب فانها صفات العرفج المسمى بالسجزية مزدر.
1. اين پنج انگشت كه در اينجا ذكر شده است از خانوادهآ 762060865 يا خانوادهآ شاه پسند است (گل گلاب 218). خانوادهآ ديگرى از گياهان به نام پنج انگشت است كه *1101601011 خوانده ميشود (ايضا 107). 2. در ترجمه عربى ديسقوريدس (شماره 1110 از مقالهآ اول) در ذيل اغنس آمده است : «و سمى اغنس وهو الطاهر لان المتزهدات من النساء يفتر شنه فى الهياكل ليقمع الشهوة». و اين همان است كه ابوريحان «شجرة الطهر» مي گويد. 3. رجوع به حاشيهآ قبل. 4. ديسقوريدس (در همان موضع) گويدة «و قديظن به قوم انه اذا عملت منه عصاو توكأ عليها المشاة المسافرون منعت عنهم الحفا» وحفا به معنى رقت قدم است. در ترجمه فارسى صيدنه وهز در اين موضع آمده است: «عادت زهاد ترسايان آنست كه ازو فرشها سازند و برو نشينند و چون سفر كنند از چوب پنج انگشت عصاها سازند و در دست گيرند و غرض ايشان از ور ملازمت ان انست كه تا قوت شهوانى كمتر شود، اين جملهآ اخير كه در اصل عربى نيست ميرساند كه از اصل در اين موضع چيزى ساقط شده است.
182. بنذق 0ف-11007 000 ل806 11110 01ب! بالرومية ايلرسيا و بالسريانية فندقا. قيلانجلوز هندى. و فى كناش الآمدى انه الجوز الصغار و ليس كذلك فان الجوز صغر اوكبر متشنج القشر الصلب متشنج اللب و البندق كالبندقة فى الحقيقة احمر القشر الخارج شبيه اللب بلب المشمش و اشد استدارة.
Halaman 192