به أصفهان كوچيده ودر آنجا رحل أقامت انداخت وبنشر كتاب خود در آن شهر پرداخت حتى گروهى از علماى بزرگ قم، از آن جمله احمد بن أبى عبد الله برقي، از أعاظم علماى شيعه ومؤلف كتاب شريف «المحاسن»، به خدمت وى آمده از أو درخواست نمودند كه به قم منتقل شود وى نپذيرفت وتا آخر عمر در آنجا بسر برد وگروهى از راويان بزرگ أصفهان از قبيل حسن زعفرانى أصفهاني واحمد بن علويه أصفهاني وغير ايشان از محضرش استفاده نمودند واز اين روى أو را «إبراهيم بن سعيد أصفهاني» نيز مىنامند.

محدث قمي (رحمه الله) در تتمة المنتهى گفته (ص 270):

«ودر سنه 283 إبراهيم بن محمد ثقفي وفات كرد واين شيخ جليل از أحفاد سعيد بن مسعود عم مختار بن أبى عبيد بن مسعود است كه أمير المؤمنين (عليه السلام) أو را والى مداين كرده بود ودر زمان حضرت امام حسن (عليه السلام) نيز والى بود وحضرت امام حسن بعد از آن كه جراح بن سنان در مظلم ساباط مداين (1) آن جناب را زخم زد بر أو وارد شد وأو جراح آورد وبمعالجه زخم آن جناب مشغول شد.

وبالجملة إبراهيم اولا زيدى مذهب بوده وپس از آن بمذهب اماميه منتقل شد وأصلش كوفى بود ليكن به أصفهان انتقال نمود وسببش آن بود كه چون كتاب «معرفت» را تأليف كرد كه مشتمل بود آن كتاب بر مناقب أئمه أطهار (عليه السلام) ومثالب أعداء ايشان، كوفيين تأليف آن كتاب را عظيم شمردند چه وضعش بر خلاف تقيه بوده وبا وى گفتند: مصلحت آنست كه اين كتاب را نقل نكنى وبيرون نياورى، فقال: أي البلاد أبعد من الشيعة؟ پرسيد كه كدام بلد است كه شيعه أو كمتر واز شيعه دورتر است؟- گفتند: أصفهان، پس إبراهيم قسم ياد كرد كه آن كتاب را نقل نكند وروايت ننمايد مگر در أصفهان.

پس از كوفه منتقل شد بشهر أصفهان وآن كتاب را كه بر خلاف تقيه بود

Halaman 2