قيد شده است درباره أبى الحسن اشنانى فقط در همان موضع باعنوان " شيخنا " ياد شده است ولى در ديگر مواضع عموما " روايت عمرى از " اشنانى " باواسطه است. والله أعلم. آنچه از " المجدي " استفاده واستنباط ميشود آنست كه " شريف عمرى " باسيد أجل شريف مرتضى علم الهدى، قدس الله سره در سال 425 در بغداد ملاقات كرده است وشرح اين ملاقات ومذاكره متبادله ميان سيد مرتضى وعمري در ص 125 / 126 متن چاپى مندرج است واز آنچه عمرى در آن گفته است نميتوان استنباط كرد كه أو خدمت سيد رضى رضوان الله عليه كه متوفاى در 406 است نيز رسيده باشد. زيرا اگر همان تاريخ چهار صد وهفت سابق الذكررا (سالى كه در آن سال از شيخ الشرف عبيد لي، مطلبي را نقل ميكند) قديمترين سفر عمرى ببغداد بدانيم عمرى پس از رحلت شريف رضى (رض) به بغداد آمده بوده است ودر مطاوى " المجدي " نيز از هيچيك ازرضيين رضوان الله عليهما روايت وحكايتي جز نقل همان مجلس ملاقات، روايت وحكايت نمى كند. ونيز از " المجدي " استنباط اين مسأله كه آخرين سفر " عمرى " ببغداد در همان سال 425 بوده باشد، مطلقا " نميشود، بنابر اين نمى دانم عبارت موجود در " الدرجات الرفيعة " را كه: ".. ودخل بغداد مرارا " آخرها سنة خمس وعشرين واربعمأة واجتمع بالشريفين الاجلين المرتضى والرضي وحضر مجالسهما وروى عنهما. " (الدرجات الرفيعة ص 485) چگونه بايد توجيه نمود ؟ وشايد يكى از محامل توجيهي اين عبارت آن باشد كه لابد مرحوم سيد علي خان ره اين مطلب را از ديگر كتب " عمرى " كه احتمالا آنرا ملاحظة فرموده بوده است نقل كرده است والله تعالى أعلم.

--- [ 134 ]

Shafi 133