السائلة (تفاجئها) :

ودا كفاية.

نعيمة :

دا اللي أنا أقدر عليه. (صمت)

السائلة (تتأمل البيت) :

دا انتوا قفلتوه من زمان.

نعيمة :

محدش قفلو ... هما اللي عايزين كده.

السائلة :

لكن دا انتوا اتخنقتوا.

Page inconnue