============================================================
حرف الجيم 193 جدا زهره كزهر حب النيل و اكبر الا آنه ابيض.
1. جوز مايل و ماتل از كلمهآ سانسكريت 1019ل1181 است كه در هندى 114111 است و به معنى دايى و خال است و نام اين دارو از آن كلمه است (شرح مايرهوف بر خافقى 218). نامهاى ديگرش جوز ماتم و جوز ماثا و جوز ماث است (يخزن الادويه). كلمهآ ته توره و دهتوره در ه فارسى تاتوره و تاتوله شده است. كلمه تاتوره و تاتوله در مثل «تاتوره يه هوا نهاشيده اتده آمده است و تشان دهنده خاصيت تخديرى آن است.
276 و 275. جوز(1) »1060-.ا /ة161 ل70 ول قال جالينوس هو قاريا. و فى الحاوى (1) سمى جوزالعد ويسميه اهل الشام الفريس(2). و قال الاهوازى بالرومية قريدى (3). قيل اذا هرمت شجرة الجوز وا و اشرفت على التلف تقدم ذلك پسنة خروج صمغ منها احمر كالبسذ بحيثه تسار يشتبهان. ابوحنيفة الخسف هوالجوز بلغة الشحر اوريباسيس: شجرة الجوزج .(5) قاريباسلقا(3). ابن ماسويه: بدله نصف وزنه الحبة الخضراء. ديسقوريدس(5) .
و الجوزالرومى الجبلى ورقه عريض اعرض من ورق الريفى واشد حرافة وه ثمرته اصغرمن ثمرة الريفى لكنه اقوى.
1. من در حاوى چاپ حيدرآباد (1967) ج2 فصل جيم ذيل كلمه جوز اين مطلب را نديدم .
2. گمان ميكنم همان كلمهآ فرسيقا (ديسقورينس شمارهآ 120 از مقالهآ اول) 26261100 باشد.
گردو را جوز «الفارسى» نيز ناميدهاند (الحاوى ج آ ص 268).3. .06،6 (كريموف 362).
4. قاروا باسليقا (ديسقوريدس موضع مذكور)- جوزالملك (الحاوى موضع مذكور). 5. كربموف (362) به الجوزالرومى الجبلى عنوان جداگانه و شماره جداگانه (276) داده است: ما هم از او پيروى كرديم.
277. جوزهندى - 12تيف1112 005 هو النارجيل.
278. جوز11)رومى 6ع7= با ق01011 يسمى اكيروس وصمغه اسخن(2)، و قيل ايلاطتى(7) وهو شجرة تحمل البق.
صفحه ۲۵۳