زيرا از آنچه كه درباره اولاد زيد بن موسى بن جعفر عليهما السلام (زيد النار) ميگويد كه: ". ادعى إليه رجل اسمه جعفر ورد بغداد بين عشر وعشرين واربعمأة وهو شيخ منحن. " ص 119 متن چاپى حاضر (1). وتاريخ دقيق ومضبوط اين داستان ذكر نمى كند واين بدينمعنى است كه عمرى در ان سالها ببغداد مرتبا " وهمه ساله تردد داشته وبدانجا سفر واقامت موقت ميكرده است. در سال چهار صد وبيست وسه بتصريح خود جهت سكونت بموصل منتقل شده وسپس در همان شهر بفاصله كمى پس از ورودش ازدواج كرده است ودر سال 443 وحين تأليف المجدي دو پسر بنامهاى أبو علي محمد وابو طالب هاشم ويكدختر بنام صفيه اين ازدواج خداوند باو عطا فرموده بوده است واگر ترتيب مذكور در متن المجدي در نام بردن فرزندانش ترتيب تاريخي ولادت آنها نيز بدانيم ومشروط بر اينكه اين فرزندان كلا يا بعضا " توأم نباشند، أبو طالب هاشم، دومين فرزند ابى الحسن عمرى بشمار ميرود، وابو طالب هاشم پدر جعفر است كه سند روايت ابن طاووس ره از المجدي بواسطة أو بابى الحسن عمرى منتهى ميشود. هر كسى درباره عمرى طلبى مرقوم داشته حداقل تأليف چهار كتاب بنامهاى " الرسائل " و" العيون " و" الشافي " را باو نسبت داده است، وبفرموده علامه طهراني ره (طبقات - النابس ص 128) ابن طاووس كتابي را بنام " مبسوط " ومولى عبد الله افندي از قول منسوب به سيد تاج الدين بن معية ره نيز كتاب ديگرى بنام " المشجرات " را به عمرى نسبت داده است (وبديهى است اين كلمه اخير بعنوان " علم " كتابهاى خاصى است نه وصف كتابهائى، زيرا از لحاظ تقسيم بندى كتب انساب به " مبسوط " و" مشجر " المجدي كتاب مبسوطي است وطبعا "

---

(1) ورجوع فرمائيد به منتقلة الطالبية ص 17. (*)

--- [ 121 ]

পৃষ্ঠা ১২০