وبيوت عرب يا غير عرب مسلمان (مگر در موارد سلاطين عثماني يا ديگر سلاطين اسلام وندرة در بعضى خاندانهاى قديمي وعريق برخى ممالك سابقه) يا شيوع ورواجى داشته باشد. زيرا ثبت وضبط انساب ديگر خاندانهاى معروف مسلمان اولا بعلت اينكه موضوعيت خاصى " در احكام " اسلامي نداشتند وثانيا " بسبب قلتى كه در عدد آنان حادث شده است ويا تفرقه وانشعاباتي در آن حاصل شده واحاطه بر جزئيات آن ميشود نبوده است، خود بخود متروك گرديده است. واز اينروست كه غالب كتبي كه موضوع آن " انساب عرب " است با واخر قرن چهارم يا اوائل قرن پنجم ختم مى شود. ولى پى گيرى انساب طالبي وفاطمي همواره در طول قرون واعصار ادامه داشته است ودر هر عصر كتاب تازه ترى كه مكمل وذيل كتب نسب پيشين باشد از سوى نسابه ها ومورخين تأليف ميشده وتأليف ميشود. وناگفته نماند كه تدوين وتصنيف اين كتب انساب مربوط به ثبت نسب طالبيان وعلويان وفاطميان اختصاصى بمؤلفين شيعه (اعم از امامى اثنى عشرى - زيدي اسمعيلى - كيساني) ندارد بلكه همه علماى اسلام واز هريك از مذاهب كه تبعيت ميكرده اند، نسب طالبيان وأهل بيت عصمت وطهارت وعترت پيغمبر أكرم صلى الله عليه وآله را، در كتبي كه اختصاصا " بهمان منظور تأليف فرموده اند برشته تحرير در آورده اند. في المثل أبو عبد الله محمد بن محمد بن أحمد بن عبد الله بن جزى الكلبى، عالم ومقرى مشهور قرن هفتم هجري ومؤلف كتب درباره قراءات وتفسير كتابي بهمين مقصود وموضوع تأليف فرموده وانرا بنام: " الانوار في نسب
--- [ 91 ]
صفحة ٩٠